Day three – Amsterdam – Santiago
Day 3 Amsterdam-Santiago. De weg naar Brussel was bumpy.
En dan doel ik op de slechte fietspaden of het gebrek er aan. Een echt mooie rit was het niet, maar what the heck, beter nu dan over 4 weken.
Vannacht heb ik bij Marije en Mick geslapen. Mick is de zoon van Frank, my best pal from the past en the future. Marije en Mick zijn de grondleggers van Are We Europe (AWE), een platform van jonge, talentvolle journalisten die verhalen schrijven over wat het betekent om Europeaan te zijn. Die stories gaan natuurlijk ook over diversiteit, gelijkheid en verbinding. Zover zijn we in Europa nog lang niet. Daarom schrijven zij er geweldige artikelen over. Lees erover in de laatste uitgave van de Groene Amsterdammer.
Het was druk in de stad, echt druk
De terrassen zaten mudjevol. Vol met mensen die te lang binnen hebben gezeten. We dronken een Orval op het terras van café L’Union. Eentje maar, want ik heb vandaag 120km voor de boeg. Op naar de Franse grens! Op aanraden van Mick aten we Luikse Gehaktballen met Vlaamse frieten, overgoten met de beste Gravy die ik ooit geproefd heb.
Heb ik pijn in mijn achterste? Ja, maar die wonderzalf doet wonderen.
Oh ja, tegenover het huis van Mick en Marije resideert volgens beiden de beste bakker van Brussel. Voordat ik op de fiets stapte kocht ik er drie van de beste croissants die ik ooit gegeten heb. Ik kreeg ze mee in een mooi papieren zakje. Alsof het zo moet zijn.
Day three-II – Amsterdam – Santiago
Mijn fietstocht van 114km voerde mij langs de mooiste plekken vandaag. Waterloo. Nooit gedacht dat ik daar eens voorbij zou fietsen.
In 1815 kwam daar een einde aan Napoleon’s hegemonie. Bijzonder indrukwekkende, bombastische trekpleister.
Niet lang na deze bezienswaardigheid leidde een geweldig fietspad mij door deze voormalige battle fields en tegenwoordig, weelderige akkers.
Ik had er mijn eerste geluksmoment van deze reis. Het floepte er zomaar uit, die vreugdekreet. Het deed niemand geweld aan. Ik was de enige in dit oogverblindende landschap.
Overigens het Jaagpad, tussen Schaarbeek en Brussel, is ook een aanrader
Komoot (routeplanner) had mij nog zo gezegd dat er vandaag een paar lastige stukken bij zaten. Zoals die kasseien en landweggetjes vol met keien. Evengoed, geen haar op mijn hoofd die daar aan gedacht heeft. En anyway, ik heb ze overleefd. Het was een vermoeiende rit en dan is het zo fijn aankomen in deze B&B in de buurt van Chimay. Waar ken ik die naam ook alweer van? Inderdaad, er staat in die plaats een geweldige bierbrouwerij. De lieve eigenaresse kwam mij er alras twee brengen en een maaltijd die ik al lange tijd niet gewend bent te eten. Stoofvlees met Vlaamse Frieten.
Het verschilde niet veel van de Luikse Gehaktballen met Vlaamse frieten van café L’Union en Mick in Brussel. Voorlopig genoeg vlees gegeten. Morgen slaap ik in Reims. Daar hebben ze vast wel iets plantaardigs in de schappen liggen.
Mijn doel is op dinsdag in Vezelay aan te komen.
De kathedraal daar is prachtig en bovendien een Santiago Stempelpost. Die wil ik niet missen.
Dat stelt mij ook in de gelegenheid mijn vrouw een dagje te zien, want die is daar ook. Vandaag is zij 64 geworden. Dat klinkt best op leeftijd, maar ze ziet er nog steeds oogverblindend jong uit. What’s in a number, when your mind is still in the mid thirties?
Volgende week woensdag zak ik af richting Bordeaux. Het quotum van om en nabij 100 kilometer per dag bevalt mij goed. Ik voel mij ongelooflijk fit. Mijn aankomsttijd geeft mij ook nog de gelegenheid om wat te schrijven en te chillen. En dan gaat om 23 uur het licht uit. Zonder dat ik dat wil.
35 days Pelgrimage Santiago | Rokus Loopik
Over kleding gesproken, met nog twee uur fietsen op de klok, kwam ik midden in onstuimig onweer terecht. De Socialrun-regen-outfit bood uitkomst. Ik besloot niet af te wachten. Ik heb de fiets op Turbo gezet en bleef een tweede plensbui steeds voor. Ik was snel thuis.
Rokus Loopik