Onze vrijwilliger Annet vertelt waarom ze dit jaar zelf weer mee doet aan de Socialrun: “Natuurlijk zijn er altijd een paar pannenkoeken die het niet willen snappen. Maar toen ik eind vorig jaar openlijk vertelde dat ik een paar weken niet thuis kon zijn kwamen de meest hartverwarmende reacties op mij af.”
Wandelstok
Ik loop soms met een wandelstok. Als de pijn in mijn lijf, mijn heupen, mijn benen te heftig wordt, heb ik een hulpmiddel nodig. Een hulpmiddel om makkelijker van A naar B te komen. Om die stok te gaan gebruiken, moest ik wel eerst een paar mentale drempels over.
Ten eerste moest ik aan mezelf toegeven dat ik het niet alleen af kon. Dat ik letterlijk een steuntje nodig heb in het lopen, in het leven. Ten tweede moest ik het aan mijn omgeving toegeven dat ik die steun nu niet kon missen. En ten derde, krijg je van wildvreemden de meest brutale vragen of opmerkingen. “Ben je wezen skiën?” “Van de trap gevallen?”
Ren-je-rot-tempo
Wat mij echter het meeste opviel en zelfs verbaasde, was dat het ook hele positieve effecten heeft. Ten eerste zorgde het ervoor dat ik minder snel hoefde van mijzelf. In plaats van mijn normale ‘ren-je-rot-tempo’ ging ik met de stok vanzelf langzamer lopen.
Ik hoefde niet meer zo snel.
Verder viel het mij op dat anderen meer rekening met mij gingen houden. In de metro stonden mensen voor mij op, omdat zichtbaar was dat ik een steuntje nodig had. Er worden deuren voor mij opengehouden, boodschappen voor mij getild en kopjes thee voor mij gehaald.
Hetzelfde merk ik als ik open ben over mijn psychische kwetsbaarheid. Natuurlijk zijn er altijd een paar pannenkoeken die het niet snappen of niet willen snappen. Maar toen ik eind vorig jaar openlijk vertelde aan vrienden, familie en zelfs op Facebook dat ik een paar weken niet thuis kon zijn, omdat het niet goed met mij ging, kwamen de meest hartverwarmende reacties op mij af.
Er waren mensen die aanboden voor mijn kind te zorgen, anderen boden aan voor ons te koken als ik weer thuis was, mensen die naar mij toekwamen en mij knuffelden en mijn werk en vrijwilligerswerk werd overgenomen. Maar ook waren er veel kaartjes en liefs naar mijn directe omgeving, ook zij kregen veel steun en warmte.
#voorwiekomjijinbeweging
Om te vieren dat mijn herstel voorspoedig verloopt en om die openheid onder de aandacht te brengen bij mijn omgeving, zal ik dit jaar dan ook weer zelf meedoen aan de Socialrun.
Ahmet en Nikey hebben mij binnen een halve minuut overgehaald om mee te doen met het Team Herstelnetwerk Gooi en Vechtstreek.
Ik kijk er naar uit om te kunnen zijn wie ik ben, mij vrij te voelen om te luisteren en te mogen delen. En ik kijk er weer naar uit om met een groep vreemden op pad te gaan en aan het eind van het weekend er een familie bij te hebben.
#voorwiekomjijinbeweging
#meedoeniswinnen
Annet van Riel – Team Herstelnetwerk Gooi en Vechtstreek
