De hemel huilt – afscheid van Dicky Veenstra-de Wit
Deze blog is geschreven door Annet van Riel, ter nagedachtenis aan haar lieve vriendin en Socialrun-maatje Dicky Veenstra-de Wit die op 16 september plotseling is overleden. Wij wensen al haar […]
Deze blog is geschreven door Annet van Riel, ter nagedachtenis aan haar lieve vriendin en Socialrun-maatje Dicky Veenstra-de Wit die op 16 september plotseling is overleden. Wij wensen al haar […]
De eerste tatoeage die ze op mijn enkel vereeuwigd is het woord PERSPECTIEF. Niet inschattende hoe ook deze dag dit woord van waarde zou blijken te zijn.
Eenmaal boven kon ik niet meer stoppen met huilen en zakte ik door mijn knieën, ik kan het gevoel niet beschrijven wat er met me gebeurde, maar ik kon alleen maar huilen.
In deel 3 van het Toubkal avontuur van Marianne gaat Marianne 3600 meter stijgen en dan weer 400 meter dalen om te acclimatiseren. Ook krijgen ze een speciale ezel met een drijver mee, omdat ze niet zeker wisten of het goed zou gaan met de knie van Machiel. 4 andere ezels gingen voor de bagage mee. Ze kregen een goede pauze tijdens het afdalen en bereikten daarna weer het basiskamp.
Nog drie weken te gaan en dan vertrekken Harry en Lisette naar Oeganda. In aanloop naar hun vertrek schreef Harry deze blog voor het straatnieuws.