Op afstand houden van
Het zijn onwerkelijke tijden. Tijden waarover ik mijn gedachten nog maar moeilijk op een rij kan krijgen.
Toch, iets waar ik me tijdens het uitbreken van de corona-pandemie wel bewust van ben geworden, is van hoeveel mensen ik hou. Het gegeven dat we allemaal geraakt worden door dit vreselijke virus dwong me aan iedereen te denken die zo ontzettend belangrijk voor mij is. Te beginnen bij de vrouw die me op de wereld heeft gezet.
Ik raakte dan ook behoorlijk in paniek toen mijn moeder mij vertelde dat ze ziek geworden is. Keelpijn, hoofdpijn, hoesten, koorts, afijn, allemaal klachten waarover we inmiddels gehoord hebben en waarvan we -door gebrek aan testcapaciteit- nu nog enkel kunnen vermoeden dat ze door het coronavirus veroorzaakt worden. Gelukkig bleef mijn moeder wel de rust zelve en heeft ze de ernstigste klachten inmiddels achter de rug. Vanmiddag klonk ze -dank wie dies zijt- alweer een heel stuk beter.
Denkend aan hen krijg ik weer moed
De kranigheid en kracht van mijn moeder, en eigenlijk alle Nederlanders die dit virus al opliepen inspireren en vervullen me met warmte en compassie. Zij zijn namelijk onze lichtende voorbeelden als het gaat om het doorstaan van deze fnuikende crisis, zij zijn als eerst de strijd aangegaan. Daarom denk ik aan hen allemaal als ik me zorgen maak of angstig wordt. Denkend aan hen krijg ik weer moed.
Aan de andere kant staat het leger van helden die ons en onze geliefden in de strijd met corona bijstaan, met gevaar voor eigen leven en welzijn. Eigenlijk kan ik me geen voorstelling maken van de oermentaliteit en de verantwoordelijkheid die deze nationale sterkhouders elke dag weer opbrengen. Het zijn echt al die doktoren, verpleegkundigen, onderwijzers, logistieke medewerkers, supermarktmedewerkers en apothekers (en vele anderen, jullie weten wie je zijn x) die ons nog kunnen laten dromen van een morgen.
Zo zinnig mogelijk met de situatie omgaan
De hamvraag voor mezelf is: wat kan ik doen, vanuit mijn huisje in Utrecht?
Voorlopig kan ik aan huis gekluisterd weinig meer doen dan het bieden van een luisterend oor en wat liefdevolle aandacht. Normaal gesproken spreek ik daarvoor af met mensen in het café, maar helaas zit dat er de komende tijd niet in. Ik vroeg me daarom af hoe ik zo zinnig mogelijk met deze situatie kon omgaan.
Mijn antwoord daarop is het hobbyproject Café de Afstand, een podcast met waarin ik praat over deze onzekere tijd. Met andere mensen welteverstaan, die me dierbaar zijn en eventueel ook aan de corona-frontlinie staan. Want al zijn ze fysiek ver van me vandaan, dan maar op afstand houden van.
Rokus Loopik
In deze aflevering spreek ik met mijn goede vriend Rokus. Rokus is een man die weinig stil zit. Echter, door deze tijd begint hij zich realiseren dat hij heel vaak te druk is geweest.
Jerry Allon – Ambassadeur Socialrun